Οι 88 Μικρές Συμφωνίες είναι ένα πρωτότυπο έργο σε κείμενο, σκηνοθεσία, και εικαστική επιμέλεια του Στέφανου Δρουσιώτη.
Είναι μια αξέχαστη παράσταση για ένα πιάνο με ουρά, δύο ουράνια σώματα και μια αόρατη ορχήστρα.
Αντλώντας έμπνευση από τη μέχρι τώρα πορεία του στη μουσική και τις παραστατικές τέχνες, ο Στέφανος Δρουσιώτης επιστρέφει μετά από χρόνια στο Θέατρο Ριάλτο, αυτή τη φορά με μια πρωτότυπη παράσταση-συναυλία που συστήνει στους νεαρούς θεατές την κλασική μουσική και τα χιλιάδες μυστικά της. Μέσα από μια σειρά μαγευτικών σκηνικών εικόνων, η συναρπαστική αυτή εμπειρία καλεί τα παιδιά να εξερευνήσουν έναν κόσμο γεμάτο σκέψεις και ερωτήματα: τι είναι η μουσική, πώς δημιουργείται, γιατί συνεχίζουμε να τη φτιάχνουμε και να την απολαμβάνουμε;
Το έργο παρουσιάζεται στο πλαίσιο του προγράμματος “Αssociate Artist in Residence 2024” του Θεάτρου Ριάλτο.
Τι είναι οι 88 Μικρές Συμφωνίες;
Το έργο αυτό δημιουργήθηκε για νεαρούς θεατές, παιδιά δημοτικού, για να προσπαθήσει να μιλήσει για τη μουσική. Και συγκεκριμένα για την κλασική μουσική. Είναι μια σκηνοθετημένη συναυλία - παράσταση για έναν ερμηνευτή (Στέφανος Δρουσιώτης) στην οποία οι θεατές ανακαλύπτουν τους θησαυρούς της κλασικής μουσικής μέσα από μουσικά παραδείγματα, εναλλασσόμενες σκηνικές εικόνες και ένα διαδραστικό παιχνίδι, όπου οι θεατές γίνονται όργανα μιας ορχήστρας.
Η παράσταση αγκαλιάζει μια σειρά από ερωτήματα γύρω από τη μουσική. Τι είναι η μουσική; Πώς ξεκίνησε; Τι σημαίνει και ποιο είναι το νόημα που κρύβει; Πώς χωράει το συναίσθημα στις νότες και γιατί μας κινεί; Η προσέγγιση του Στέφανου Δρουσιώτη στα ερωτήματα της παράστασης δεν αποσκοπεί μόνο στην μετάδοση πληροφοριών στο παιδί. Αντιθέτως, απευθύνεται κυρίως στη ουσιαστική λειτουργία της μουσικής ως εμπειρία και στην αισθητηριακή προσέγγιση των ζητημάτων αυτών με στόχο το βίωμα της μουσικής εμπειρίας πέρα από την κατανόηση.
Τη μουσική δεν χρειάζεται απαραίτητα να την καταλάβουμε, χρειάζεται απλά να την απολαμβάνουμε. Όπως ένα υπέροχο φαγητό!
Μερικά λόγια από τον δημιουργό:
Φέτος είχα την τιμή να δεχτώ μια πρόσκληση από το Αλέξη Βασιλείου και το Θέατρο Ριάλτο για να δημιουργήσω κάτι ως φιλοξενούμενος καλλιτέχνης για το 2024. Από την πρώτη στιγμή η σκέψη μου προσανατολίστηκε στο να δημιουργήσω κάτι που να μπορεί να προσφέρει πίσω στο κοινό της πόλης. Το είχα μεγάλη ανάγκη αυτό. Η φιλοξενία αυτή (residency) δεν ήθελα να παραμείνει κλειστή, αντιθέτως ένιωσα την ανάγκη να ανοίξει προς το κοινό, να μπορέσει να επικοινωνήσει.
Έχουν περάσει 11 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που παρουσίασα κάτι δικό μου στο Ριάλτο και η αλήθεια είναι πως νιώθω μόνο χαρά. Το Θέατρο Ριάλτο είναι ένας οργανισμός που λειτουργεί με δεσμούς σχεδόν οικογενειακούς και η προθυμία τους να στηρίξουν αυτό το έργο, τις 88 Μικρές Συμφωνίες, είναι πολύ σημαντική.
Μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ασχοληθώ με το παιδικό θέατρο. Πέρυσι το καλοκαίρι λοιπόν, ήρθε η πρόταση από την Νάντια Κοντογεώργη και την Βάλια Καράγιωργα να σκηνοθετήσω ένα έργο για παιδιά και μαζί φτιάξαμε μια παράσταση που ονομάστηκε Τα κλειδιά για μια δυνατή ζωή. Η εμπειρία αυτή ήταν απίστευτα αποκαλυπτική για μένα. Ξαφνικά, στη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας, ενώ αρχικά είχα μεγάλες επιφυλάξεις για την ικανότητα μου να επικοινωνήσω με ένα παιδί, ένιωσα να συνδέομαι άμεσα με τον εαυτό μου ως παιδί. Μπήκα στη διαδικασία να συνδεθώ ξανά με την παιδικότητα μου και με αυτή τη σκέψη δημιούργησα τις σκηνικές εικόνες της παράστασης. Ταυτόχρονα ξύπνησε και ένας παιδαγωγός που έκρυβα μέσα μου και όλο μαζί με προσανατόλισε στην γνήσια χαρά της δημιουργίας. Ήταν τρομερά αποκαλυπτικό! Με αυτά τα εργαλεία αποφάσισα φέτος να αξιοποιήσω τη φιλοξενία μου στο Θέατρο Ριάλτο και να φτιάξω κάτι για νεαρούς θεατές στην Κύπρο. Κάτι που να μπορώ να το επικοινωνήσω καλά και ως μουσικός αλλά και ως σκηνοθέτης.
Η παράσταση που θα παρακολουθήσετε, αν το επιλέξετε, έχει στόχο να εμπνεύσει τα παιδιά να αγαπήσουν τη κλασική μουσική και να λύσει κάποιες λοξές ματιές που μπορεί να έχουμε για αυτήν. Πως ίσως είναι βαριά, ή δύσκολη ή πολύ σοβαρή… ή πως κρύβει κάτι που πρέπει να καταλάβουμε. Τη μουσική δεν χρειάζεται να την καταλάβουμε, χρειάζεται απλά να την απολαμβάνουμε. Όπως ακριβώς και ένα αγαπημένο φαγητό.
Ο Στέφανος Δρουσιώτης γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε πιάνο στην Ανώτερη Σχολή Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Φρανκφούρτης και θεατρολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η καλλιτεχνική του πορεία στις παραστατικές τέχνες, και ειδικότερα στο θέατρο, ξεκίνησε το 2009, όταν επιλέχθηκε από τον Robert Wilson ως Benefit Artist στο καλοκαιρινό πρόγραμμα του Watermill Center της Νέας Υόρκης. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η μακρόχρονη συνεργασία του με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Έκτοτε έχει συνεργαστεί στενά με τον Έλληνα δημιουργό με διάφορες καλλιτεχνικές ιδιότητες, κυρίως ως μουσικός επιμελητής και σχεδιαστής φωτισμού στα έργα του. Ο ίδιος ως δημιουργός έχει σκηνοθετήσει τόσο έργα ρεπερτορίου, όσο και δικά του προσωπικά έργα για τη σκηνή. Η καλλιτεχνική πορεία του Στέφανου Δρουσιώτη περιλαμβάνει επίσης μία συνεργασία με το Tanztheater Wuppertal Pina Bausch, ως μουσικός επιμελητής και σχεδιαστής φωτισμού για το έργο “Since She” (2017), ενώ υπήρξε ο εμπνευστής και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Dubitanda (2017), ενός τρίμηνου θεατρικού φεστιβάλ για τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Για την ηχογράφηση των μουσικών του σεναρίων έχει συνεργαστεί τόσο με την MusicAeterna και τον Θεόδωρο Κουρεντζή (Baku 2015 Opening Ceremony) όσο και με την London Philharmonic Orchestra (48th UAE Celebrations 2019). Από το 2018 το έργο του ως σχεδιαστή φωτισμού έχει παρουσιαστεί στις σημαντικότερες θεατρικές σκηνές του πλανήτη, σε περισσότερες από 25 χώρες, μεταξύ άλλων στο Sadler's Wells (UK), Théâtre de la Ville (FR), BAM (USA), Festival d’ Avignon (FR), Saitama Arts Theatre (JP), deSingel (BE) και αλλού. Το 2023 ανέλαβε την καλλιτεχνική παραγωγή της παρουσίασης της σειράς κοσμημάτων Deep Time High Jewellery Collection για τον οίκο Louis Vuitton, ενώ την ίδια περίοδο τιμήθηκε, ως σχεδιαστής φωτισμού στη Νέα Υόρκη με το βραβείο Bessy Award for Visual Design για το έργο του.
Comentarios